Η ζωή της Ελένης, ή Λέγκως χαϊδευτικά, ήταν μυθιστορηματική, ενδιαφέρουσα και περιπετειώδης. Γεννήθηκε το 1809 από πατέρα Ηπειρώτη και μητέρα Τζιώτισσα. Η οικογένεια της ήταν εύπορη. Κυνηγημένοι από τους Τούρκους κατέφυγαν στην Κέα, όπου οι ντόπιοι καθιέρωσαν για αυτούς το επώνυμο Ιωαννίτη. Στη Τζια η Ελένη έ- μαθε γράμματα και μουσική, ενώ ταξίδευε συχνά με την οικογένειά της που ασχολιόταν με το εμπόριο. Όσο μεγάλωνε μάγευε με την ομορφιά και την εξυπνάδα της.
Το 1825, 16 χρονών, παντρεύτηκε τον πρώτο άρχοντα του νησιού, τον Μιχαήλ Πάγκαλο, με τον οποίο είχαν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο Μιχαήλ ήταν γόνος της οικογένειας των Παγκάλων, Ενετικής καταγωγής, που έχτισαν τα αρχοντικά τους στην κορυφή του κάστρου της αρχαίας πόλης της Ιουλίδας. Το ζευγάρι τις ηλιόλουστες μέρες κατέβαινε στο εξοχικό του στο Μυλοπόταμο. Της άρεσε να ιππεύει το άλογο της, να μαζεύει λουλούδια από τον κήπο και να παρακολουθεί τις αγροτικές εργασίες. Σύντομα έμεινε έγκυος, όμως ο Μιχαήλ δεν γνώρισε ποτέ την κόρη του.
Το 1826 ο Βάσος Μαυροβουνιώτης, οπλαρχηγός με σημαντική δράση στην επανάσταση, ερωτεύτηκε και έκλεψε την Ελένη. Ο Μιχαήλ λίγο αργότερα πέθαινε βαριά άρρωστος και πικραμένος, ενώ το άγαλμα της Ελένης όπως το είχε παραγγείλει ο ίδιος κοσμούσε την πόρτα του περιβολιού του στο Μυλοπόταμο για χρόνια. Η Ελένη που λαχταρούσε μια ζωή με περιπέτεια, έζησε στο πλευρό του Βάσου και τον συνόδευε στις εκστρατείες του είτε ως νοσοκόμα, είτε ως γραμματέας του λόγω της μόρφωσής της και συμμετείχε σε σημαντικές διαπραγματεύσεις. Αναφέρεται μάλιστα ως ηρωίδα της επανάστασης και ως η πρώτη Ελληνίδα πολεμική νοσοκόμα. Μετά την επανάσταση η Ελένη εξέφρασε τις φιλελεύθερες ιδέες της και την αντίθεση της προς τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Επί Όθωνα έζησαν με τον Βάσο στην Αθήνα και ο ίδιος υπηρέτησε το βασιλικό καθεστώς και απέκτησε υψηλούς βαθμούς και οικονομικά προνόμια. Εκτός από την κόρη της Ελένης με τον πρώτο της σύζυγο, απέκτησαν με τον Βάσο τέσσερις γιους. Η Ελένη αγαπούσε την ιππασία, τη μουσική, τη μόδα και απολάμβανε να δίνει χορούς στους οποίους συνέρρεε η Αθηναϊκή αριστοκρατία. Το 1839 ο γάμος τους διαλύθηκε και η Ελένη παντρεύτηκε ξανά, όμως δεν έπαψαν ποτέ να ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο. Μετά τον θάνατο του Βάσου το 1847, η Ελένη εγκατέλειψε την κοινωνική ζωή και περιορίστηκε στη φροντίδα των παιδιών της. Η πολυτάραχη ζωή της, γεμάτη πάθη και έρωτα, περιπέτειες και αγώνες, κύρος και πλούτο, έσβησε το 1891, όταν βρισκόταν πια σε βαθιά γεράματα.
